تجهیزات شبکه و انواع آن

اکثر افراد که قصد خرید تجهیزات شبکه یا راه اندازی شبکه برای محل کار خود را دارند، هنگام انتخاب تجهیزات و نحوه راه اندازی دچار مشکل و سردرگمی میشوند. در این بخش قصد داریم تا با برخی از تجهیزات آشنا شویم، همچنین میتوانید جهت راه اندازی و تهیه تجهیزات شبکه خود با ما در تماس باشید.

درباره دسته بندی شبکه بیشتر بدانید!

تجهیزات شبکه یا سخت افزار شبکه، تجهیزات فیزیکی هستند که برای ارتباط و تعامل بین سخت افزار در شبکه کامپیوتری مورد نیاز هستند که انواع مختلفی دارند مانند:

1.     سرور
2.      رک
3.      هاب
4.      سوییچ
5.     روتر
6.    اکسس پوینت
7.   UPS
8. و …

سرور

در یک تعریف جامع منظور از سرور، سیستم هایی است که وظیفه سرویس دهی و ارائه خدمات به سایر سیستم‌های دیگر را بر عهده دارند. سیستم هایی که از سرور خدمات دریافت می‌کنند، تحت عنوان خدمات گيرنده يا کلاینت (Client) شناخته می‌شوند

سرورها در دو نوع رک مونتی یا کیس موجود میباشد که یکی از برندهای معروف آن سرورهای HP میباشد که طرفداران بسیاری دارد و در دفاتر و شرکت­ها مورد استفاده قرار میگیرد.

در مدل برنامه‌نویسی سرویس گیرنده/سرور، یک برنامه سرور منتظر برنامه‌های سرویس گیرنده است که ممکن است در همان رایانه یا رایانه‌های دیگر در حال اجرا باشند. یک برنامه کاربردی در رایانه ممکن است به عنوان یک سرویس گیرنده با درخواست خدمات از سایر برنامه ها و به عنوان سرور درخواست های برنامه های دیگر عمل کند.

رک

از عمومی ترین تجهیزات زیر ساخت شبکه های کامپیوتری ، رک ها می باشند . رک محفظه فلزی است که جهت نگهداری و محافظت از تجهیزات مختلف شبکه مانند کابل ، سوئیچ ، پچ پنل ، سرور ،تجهیزات مخابراتی، ups و … مورد استفاده قرار می گیرد که در دو نوع رک های دیواری و ایستاده تقسیم بندی میشوند.

 

هاب

هاب ها چندین دستگاه شبکه کامپیوتری را به هم متصل می کنند. هاب همچنین به عنوان یک تکرار کننده عمل می کند زیرا سیگنال هایی را که پس از طی مسافت های طولانی از طریق کابل های اتصال بدتر می شوند، تقویت می کند. هاب ساده ترین در خانواده دستگاه های اتصال شبکه است زیرا اجزای LAN را با پروتکل های یکسان به هم متصل می کند.

یک هاب را می توان با داده های دیجیتال و آنالوگ استفاده کرد، مشروط بر اینکه تنظیمات آن برای آماده سازی قالب بندی داده های دریافتی پیکربندی شده باشد. به عنوان مثال، اگر داده های دریافتی در قالب دیجیتال باشد، هاب باید آن را به عنوان بسته ارسال کند. با این حال، اگر داده های ورودی آنالوگ باشد، هاب آن را به شکل سیگنال ارسال می کند.

هاب ها فیلتر کردن بسته یا توابع آدرس دهی را انجام نمی دهند. آنها فقط بسته های داده را به همه دستگاه های متصل ارسال می کنند. هاب ها در لایه فیزیکی مدل اتصال سیستم های باز (OSI) کار می کنند. دو نوع هاب وجود دارد: پورت ساده و چند پورت.

سوییچ

را در مورد گره ها در شبکه داخلی حفظ می کند و امکان اتصال به سیستم هایی مانند هاب ها یا روترها را فراهم می کند. رشته های شبکه های محلی معمولاً با استفاده از سوئیچ ها به هم متصل می شوند. به طور کلی، سوئیچ ها می توانند آدرس های سخت افزاری بسته های دریافتی را بخوانند تا آنها را به مقصد مناسب منتقل کنند.

استفاده از سوئیچ ها به دلیل قابلیت مدار مجازی، کارایی شبکه را روی هاب ها یا روترها بهبود می بخشد. سوئیچ ها همچنین امنیت شبکه را بهبود می بخشند زیرا بررسی مدارهای مجازی با مانیتورهای شبکه دشوارتر است. شما می توانید سوئیچ را دستگاهی در نظر بگیرید که برخی از بهترین قابلیت های روتر و هاب را در کنار هم دارد. یک سوئیچ می تواند در لایه Data Link یا لایه شبکه مدل OSI کار کند. سوئیچ چند لایه ای است که می تواند در هر دو لایه کار کند، به این معنی که می تواند هم به عنوان سوئیچ و هم به عنوان روتر عمل کند. سوئیچ چند لایه دستگاهی با کارایی بالا است که از پروتکل های مسیریابی مشابه روترها پشتیبانی می کند.

روتر

روترها با ترسیم مسیری از میان دریای دستگاه های شبکه متصل به هم با استفاده از توپولوژی های مختلف شبکه، به انتقال بسته ها به مقصدشان کمک می کنند. روترها دستگاه های هوشمندی هستند و اطلاعات مربوط به شبکه هایی را که به آن متصل هستند ذخیره می کنند. اکثر روترها را می توان به گونه ای پیکربندی کرد که به عنوان فایروال های فیلتر کننده بسته کار کنند و از لیست های کنترل دسترسی (ACL) استفاده کنند. روترها، همراه با واحد خدمات کانال/واحد خدمات داده (CSU/DSU)، همچنین برای ترجمه از فریم LAN به فریم WAN استفاده می شوند. این مورد نیاز است زیرا شبکه های LAN و WAN از پروتکل های شبکه متفاوتی استفاده می کنند. چنین روترهایی به عنوان روتر مرزی شناخته می شوند. آنها به عنوان اتصال خارجی یک LAN به یک WAN عمل می کنند و در مرز شبکه شما کار می کنند.

روتر همچنین برای تقسیم شبکه های داخلی به دو یا چند زیرشبکه استفاده می شود. روترها همچنین می توانند به صورت داخلی به روترهای دیگر متصل شوند و مناطقی ایجاد کنند که به طور مستقل عمل می کنند. روترها با حفظ جداول در مورد مقاصد و اتصالات محلی ارتباط برقرار می کنند. روتر حاوی اطلاعاتی در مورد سیستم های متصل به آن و محل ارسال درخواست ها در صورت ناشناخته بودن مقصد است. روترها معمولاً مسیریابی و سایر اطلاعات را با استفاده از یکی از سه پروتکل استاندارد ارتباط برقرار می کنند: پروتکل اطلاعات مسیریابی (RIP)، پروتکل دروازه مرزی (BGP) یا Open Shortest Path First (OSPF).

روترها اولین خط دفاع شما هستند و باید طوری پیکربندی شوند که فقط ترافیکی را که توسط مدیران شبکه مجاز است منتقل کنند. خود مسیرها را می توان به صورت ایستا یا پویا پیکربندی کرد. اگر ثابت هستند، فقط می‌توان آن‌ها را به صورت دستی پیکربندی کرد و تا زمانی که تغییر نکنند، به همین شکل باقی می‌مانند. اگر پویا باشند، روترهای دیگر اطراف خود را یاد می گیرند و از اطلاعات مربوط به آن روترها برای ساخت جدول مسیریابی خود استفاده می کنند.

روترها دستگاه های همه منظوره ای هستند که دو یا چند شبکه ناهمگن را به هم متصل می کنند. آنها معمولاً به رایانه های با هدف خاص اختصاص داده می شوند، با رابط های شبکه ورودی و خروجی جداگانه برای هر شبکه متصل. از آنجایی که روترها و دروازه‌ها ستون فقرات شبکه‌های کامپیوتری بزرگی مانند اینترنت هستند، ویژگی‌های خاصی دارند که به آنها انعطاف‌پذیری و توانایی مقابله با طرح‌های آدرس‌دهی شبکه و اندازه‌های فریم مختلف را از طریق تقسیم‌بندی بسته‌های بزرگ به اندازه‌های کوچک‌تر و متناسب با شبکه جدید می‌دهد. اجزاء. هر رابط روتر دارای ماژول پروتکل وضوح آدرس (ARP)، آدرس LAN (آدرس کارت شبکه) و آدرس پروتکل اینترنت (IP) خود است. روتر با کمک یک جدول مسیریابی، از مسیرهایی که یک بسته می تواند از مبدا تا مقصد طی کند، آگاهی دارد. جدول مسیریابی، مانند پل و سوئیچ، به صورت پویا رشد می کند. پس از دریافت بسته، روتر هدرها و تریلرهای بسته را حذف می کند و هدر IP را با تعیین آدرس مبدا و مقصد و نوع داده و یادداشت زمان رسیدن تجزیه و تحلیل می کند. همچنین جدول روتر را با آدرس‌های جدیدی که قبلاً در جدول نیستند به‌روزرسانی می‌کند. هدر IP و اطلاعات زمان رسیدن در جدول مسیریابی وارد می شود. روترها معمولاً در لایه شبکه مدل OSI کار می کنند.

نقطه دسترسی

در حالی که یک نقطه دسترسی (AP) می تواند از نظر فنی شامل اتصال سیمی یا بی سیم باشد، معمولاً به معنای یک دستگاه بی سیم است. یک AP در لایه دوم OSI، لایه پیوند داده، کار می کند و می تواند به عنوان یک پل اتصال یک شبکه سیمی استاندارد به دستگاه های بی سیم یا به عنوان روتر انتقال داده ها از یک نقطه دسترسی به نقطه دیگر عمل کند.

 

نقاط دسترسی بی سیم (WAP) شامل یک فرستنده و گیرنده (فرستنده گیرنده) است که برای ایجاد یک شبکه LAN بی سیم (WLAN) استفاده می شود. نقاط دسترسی معمولاً دستگاه‌های شبکه جداگانه با یک آنتن، فرستنده و آداپتور داخلی هستند. APها از حالت شبکه زیرساخت بی سیم برای ارائه یک نقطه اتصال بین WLAN و یک شبکه اترنت سیمی استفاده می کنند. آنها همچنین دارای چندین پورت هستند که به شما راهی برای گسترش شبکه برای پشتیبانی از مشتریان اضافی می دهد. بسته به اندازه شبکه، ممکن است یک یا چند AP برای ارائه پوشش کامل مورد نیاز باشد. از APهای اضافی برای اجازه دسترسی به مشتریان بی سیم بیشتر و گسترش دامنه شبکه بی سیم استفاده می شود. هر AP با محدوده انتقال خود محدود می شود – فاصله ای که مشتری می تواند از یک AP داشته باشد و همچنان سیگنال قابل استفاده و سرعت پردازش داده را به دست آورد. فاصله واقعی به استاندارد بی سیم، موانع و شرایط محیطی بین مشتری و AP بستگی دارد. APهای بالاتر دارای آنتن‌های پرقدرت هستند که به آنها امکان می‌دهد تا مسافتی را که سیگنال بی‌سیم می‌تواند طی کند گسترش دهند.

AP ها همچنین ممکن است پورت های زیادی را ارائه دهند که می توانند برای افزایش اندازه شبکه، قابلیت های فایروال و سرویس پروتکل پیکربندی میزبان پویا (DHCP) استفاده شوند. بنابراین، ما APهایی دریافت می کنیم که سوئیچ، سرور DHCP، روتر و فایروال هستند.

برای اتصال به یک AP بی سیم، به نام شناسه مجموعه خدمات (SSID) نیاز دارید. شبکه‌های بی‌سیم 802.11 از SSID برای شناسایی همه سیستم‌های متعلق به یک شبکه استفاده می‌کنند و ایستگاه‌های سرویس گیرنده باید با SSID پیکربندی شوند تا در AP احراز هویت شوند. AP ممکن است SSID را پخش کند، و به همه مشتریان بی سیم در آن منطقه اجازه می دهد تا SSID AP را ببینند. با این حال، به دلایل امنیتی، AP ها را می توان طوری پیکربندی کرد که SSID را پخش نکنند، به این معنی که یک مدیر باید به جای اینکه اجازه دهد به طور خودکار کشف شود، SSID را به سیستم های کلاینت بدهد. دستگاه های بی سیم با SSID های پیش فرض، تنظیمات امنیتی، کانال ها، گذرواژه ها و نام های کاربری عرضه می شوند. به دلایل امنیتی، اکیداً توصیه می شود که این تنظیمات پیش فرض را در اسرع وقت تغییر دهید زیرا بسیاری از سایت های اینترنتی تنظیمات پیش فرض استفاده شده توسط سازندگان را فهرست می کنند.

نقاط دسترسی می تواند چاق یا نازک باشد. APهای Fat، که گاهی اوقات هنوز به عنوان APهای مستقل شناخته می شوند، باید به صورت دستی با تنظیمات شبکه و امنیت پیکربندی شوند. سپس آنها اساساً برای خدمت به مشتریان تنها می مانند تا زمانی که دیگر نتوانند کار کنند. APهای نازک امکان پیکربندی از راه دور را با استفاده از یک کنترلر فراهم می کنند. از آنجایی که تین کلاینت ها نیازی به پیکربندی دستی ندارند، می توان آنها را به راحتی پیکربندی و نظارت کرد. نقاط دسترسی نیز می توانند مبتنی بر کنترلر یا مستقل باشند.

UPS

 Uninterruptible Power Supply یا به عبارت مختصر  یو پی اس  (UPS) ، به معنای منبع تغذیه بدون وقفه است. UPS  یک منبع تغذیه الکترونیکی است که کارعمده آن ، تامین توان مورد نیاز بار مصرفی بدون وقفه می باشد.به عبارت دیگر  UPS    به عنوان منبع توان بدون وقفه با  استفاده از انرژی ذخیره شده در باتری  ، برق مورد نیاز تجهیزات مصرف کننده را تامین می نماید.  سیستم یو پی اس بین برق شهری و دستگاه مصرف کننده قرار میگیرد که  اضافه بر تنظیم برق شبکه و تثبیت آن مانع از نفوذ نویز و اختلالات شبکه به تجهیزات حساس مصرف کننده می شود .

از مهمترین کارایی های UPS یو پی اس در زمانی می باشد که برق شهری قطع می شود که بلافاصله وبدون وقفه دستگاه یو پی اس وارد مدار می شود وبرق مصرفی لازم را تامین می نماید به نحوی که نیازی به RESET کردن یا خاموش کردن دستگاه مورد استفاده باشد . سیستم یو پی اس وظیفه حفاظت از وسایل  الکتریکی حساس در برابر نوسانات برق را دارد و این سیستم  از تعمیرات و عقب افتادگی های هزینه‌دار جلوگیری به عمل می آورد. در واقع یو پی اس علاوه برب محافظت از دستگاه‌های الکتریکی حساس، ثبات جریان برق تقویتی فراهم  می آورد که به آنلاین ماندن برنامه های حساس کمک شایانی  می‌نماید .

در رابطه با برقراری امنیت شبکه خود بیشتر بدانید!